evim..

takip ettiğim bir blog'da "ev, gecenin bir yarısı uykudan kalktığınızda ışıkları açmadan, gözünüz kapalı olarak tuvaleti bulabildiğiniz yerdir." diye yazıyordu.

cidden de öyle..

ev öyle bir yer. her bir köşesini gözün kapalı zifiri karanlıkta bulursun.

taşınmaları oldum olası sevmedim, sevemedim.

çocukluğumda çok taşındığımızdan da olabilir belki. şimdi allahtan 13 senedir kendi evimizdeyiz.

ama bu sefer de ben taşınıyorum..

kendi evimi kuruyorum.

hiç de kolay değilmiş.

bir şansım olsa da çekip gitsem şu evden.. dediğim çok olmuştu.. bir kurtulamadım da dedim. sevmiyorum burayı da dedim, evet..

ama..

gitmek istemiyorum.

insan en çok istediği anlarda bile evini, ait olduğu yeri bırakmak istemiyor.

gözüm kapalı her yeri bulduğum bu yerden ayrılmak çok değişik bir duygu..