Yalnızlığım ve Ben!

beklemekten yorulduğun oldu mu?
hani sonu hiç gelmeyen, yalnizliklarin kollarinda ağlamaktan bitap duserek,
gozlerini kor edercesine harcadin mi kendini?
yaninda zaten yokken onu kaybetmek gibi abes bir korku sardi mi seni?
merak ettin mi yuregindeki değerini, aslinda orada olup olmadigini..
umursanmak, dusunulmek istedin mi?
onda kendini gormeye calisirken yollarini kaybettin mi?
gercekligini ararken anlamini yitirdin mi?
en agir cezalari bulmaya calisirken, bi yandan da kokusunu cilginca icine cekmek bir zehir gibi yirtti mi icini?
her kapi kapanisinda yva demeye calistigin yer hapishanen oldu mu yureginin zincirlere vuruldugu?
hayata cikmak isterken hayaleti esir aldi mi?

ben ile yeniden tanışmak

vee sonunda kasılmalarımız başladı..

ağrılarımız da azıcık var..

daha var ama prenses erken gelmek istiyor sanırım..

şöyle dönüp bakıyorum da az zamanda çok işler başarmışım.

geçen sene bu zamanlar evlilik için gün sayıyordum..

şimdi meleğimi beklerken gün sayıyorum.

şu son 1 sene içerisinde olanlara bakıyorum da....

bana o zamanlar çok kötü gibi görünmüştü ama işimde terfi aldım.

evlendim

hamile kaldım

büyüdüm, olgunlaştım..

bu benim bebeğimin oluşup, insan formuna girip, büyüme ve doğma çabasından ziyade benim eski derimi atıp yeni derim ile, bambaşka bir insan olarak bu dünyaya yeniden gelmem oldu..

biz mi bebeğimize hayat verdik diye soruyorum da... aslında o bana bir HAYAT verdi.. beni o kadar büyüttü, değiştirdi ki.. hiç bilmediğim bir yönümü ortaya çıkardı.

beni ben ile yeniden tanıştırdı..

şimdi ona teşekkür etmek ve o harika insan ile tanışmak için gün sayıyorum..

seni sabırsızlık ile bekliyorum meleğim..